به طور کلی دو روش اصلی برای حسابداری موجودی ها وجود دارد:
روش ثبت ادواری و روش ثبت دائمی.
در روش ثبت ادواری،پس از فروش کالا فقط درآمد حاصل از فروش در حساب های مربوط به ثبت می‌رسد ولی بهای تمام شده کالای فروخته شده از حساب موجودی ها یا خرید خارج نمی شود.
در نتیجه،تعیین ارزش موجودی در پایان سال تنها از طریق صورت برداری کامل از کلیه موجودی ها امکان پذیر خواهد بود. معمولاً موجود می گیری عینی کامل فقط در پایان دوره مالی مقدور است. چنین روشی را که در آن ارزش موجودی در پایان فواصل زمانی خاص و ثبت می شود روش ثبت ادواری می نامند.
در روش ثبت دائمی:برخلاف روش ثبت ادواری،اطلاعات مربوط به موجودی ها مستمرا در مدارک ثبت موجودی منعکس می‌شود.در این روش برای هر گونه کالا حساب جداگانه ای در دفتر معین نگهداری می شود و هرگونه افزایش در اقلام موجودی در بدهکار و کاهش در موجودی در بستانکار این حسابها ثبت می رسد. به این ترتیب مانده هر حساب نشان دهنده مقدار موجودی نفت یکی از ابرام کالا می باشد. علائم از میزان دقتی که در نگهداری مدارک ثبت دائمی موجودی ها مبذول می گردد،ضروری است که حداقل یکبار در سال صحت آنها از طریق موجودی گیری عینی اقلام موجودی بررسی و سپس مدارک ثبت موجودی با مواد ایر واقعی موجودی مقایسه و اختلافات احتمالی فیمابین مرتفع گردد.
معمولا روش ثبت ادواری موجودی در واحدهای خرده فروشی که انواع مختلفی از کالاهای ارزان قیمت مانند میوه و سبزیجات،لوازم خانه و دارو می فروشند،مورد استفاده قرار می گیرد.
با توجه به هزینه استفاده از روش ثبت دائمی موجودی ها،استفاده از این روش در واحدهای خرده‌فروشی مقرون به صرفه نمی باشد. واحدهایی که به فروش اقلام گران قیمت و یا تنوع کمتر،مانند وسایل اداری،اتومبیل و نظایر آن اشتغال دارند از روش ثبت دائمی موجودی ها استفاده می کنند.
برگرفته از کتاب اصول حسابداری نوشته فیلیپس فس