تفاوت مهم بین دارایی های جاری و غیرجاری عبارتند از:
۱.دارایی های غیرجاری در یک چرخه عملیاتی به طور کامل استفاده نمی شوند.
۲.مدیریت بسته نگهداری داراییهای غیرجاری را در بیش از یک سال از تاریخ ترازنامه یا یک چرخه عملیاتی هر کدام طولانی تر است دارد.
انواع دارایی های غیرجاری عبارتند از:
۱.دارایی های ثابت
این نوع دارای در مقالات قبل توزیع و تشکیل شده اند.
۲. وجوه اختصاصی و سرمایه گذاری های بلند مدت:
سرمایه گذاریهای بلندمدت سرمایه گذاری هایی هستند که با انگیزه ایجاد روابط تجاری با واحدها سرمایه پذیر انجام می گیرد،مانند سرمایه گذاری بلند مدت در سهام واحدهای فرعی. وجوه اختصاصی،وجوه نقدی است که به منظور از سرمایهگذاریهای با اهداف خاص برای استفاده بلندمدت کنار گذاشته شدهاند. موارد زیر نمونههایی از اقلامی هستند که در این طبقه قرار میگیرند:
۱. سرمایه گذاری های بلند مدت در سهام سرمایه سایر شرکت ها که با هدف فروش در یک سال آتی نباشد.
۲. سرمایه گذاری در اوراق قرضه سایر شرکت ها هرگونه صرف مستهلک نشده به آن افزوده و هرگونه کسر مستهلک نشده ای از آن کسر میشود.
۳. سرمایه گذاری در شرکت های فرعی،شامل مطالبات بلندمدت از شرکتهای فرعی.
۴ وجوه کنار گذاشته شده برای استفاده آتی در بلند مدت،مانند وجوه سپرده باز خرید اوراق قرضه،وجوه سپرده برای توسعه و سپرده های بلند مدت.
۵.سپرده بازخرید مزایای پایان خدمت کارکنان.
۳. دارایی های نامشهود :
ویژگی اصلی این گروه،فقدان وجود فیزیکی آنهاست. از مشکلات دارایی های نامشهود،تعیین بهای تمام شده و عمر مفید آنهاست.دارایی نامشهود به یک دارایی قابل تشخیص غیر پولی و فاقد ماهیت عینی اطلاق می شود.
واحدهای تجاری معمولاً منابعی را صرف تحصیل،توسعه،نگهداری و بهبود دارایی های نامشهود از قبیل دانش فنی یا عملی،طراحی و اجرای سیستم های جدید،حق امتیاز و علائم تجاری می کنند. نمونه های رایج از سرفصلهای کلی فوق،نرم افزار رایانهای،حق اختراع،حق تالیف،حق تکثیر یا نمایش فیلمهای سینمایی و ویدئویی،سرقفلی محل کسب حق کسب یا پیشه یا تجارت،حق استفاده از خدمات عمومی،حق امتیاز تولید یا خدمات است. دارایی های نامشهود در زمان شناخت اولیه به بهای تمام شده ثبت میشود.
سایر دارایی ها:
گروهی از دارایی ها که با هیچ یک از خصوصیات گفته شده منطبق نیستند. عنوان مثال حسابهای دریافتنی بلند مدت،وجوه مسدود شده بانکی،زمینی که برای احداث آتی نگهداری میشود.
برگرفته از کتاب حسابداری میانه نوشته دکتر شکرالله خواجوی