از جمله مفروضات زیر بنایی که کلیه معاملات و رویدادهای اقتصادی اکثر واحد های تجاری را تحت تاثیر خود قرار داده . به کار گیری مبنای تعهدی است که در آن ، معاملات و سایر رویداد ها در زمان وقوع ( و نه در زمان دریافت یا پرداخت وجه نقد ) شناسایی و پس از ثبت در اسناد و مدارک حسابداری در صورت های مالی دوره های مربوط انعکاس می یابد .
طیق استاندارد های حسابداری ایران به استثنا اطلاعات مربوط به جریانات نقدی ، واحد های تجاری باید صورت های مالی خود را بر مبنای تعهدی تهیه کنند.
کاربرد گسترده مبنای تعهدی در مقایسه با مبنای نقدی موجبات تغییر در ضوابط شناخت عناصر مختلف صورت های مالی را فراهم ساخت .از جمله عناصر کلیدی بدهی ها بوده که در برخی محافل واژه تعهدات جای آن را گرفته ، تعبیری که امروزه از بدهی ها می شود به این ترتیب است :
تعهدات ناشی از قرارداد ها و تعهداتی که بر اثر الزامات خارج از قرارداد یا الزامات قانونی در گذشته برای یک واحد انتفاعی پدید امده است بنابراین بدهی عبارت است از :
تعهدت انتقال منافع اقتصادی توسط واحد تجاری ناشی از معاملات یا سایر رویداد های گذشته که می بایستی دارای سه ویژگی زیر می باشد :
1-تعهدی وجود داشته باشد که تنها با انتقال یک دارایی یا خدمات به واحد دیگر بتواند ایفا شود .
2- رویدادی که موجب وقوع این تعهد شود .
3- تعهد باید محتمل و غیر قابل احتناب باشد .
صرف نظر از نگرش حسابداری در ارتباط با موضوع مورد بحث بدهی ها از جمله ابزار های پر کاربرد از نظر مقاصد مدیریت مالی نیز محسوب می شود .
نحوه تامین مالی شرکت ها از طریق بدهی ها اهروم مالی و تاریخ سر رسید بدهی ها از جمله مقتصات مورد توجه مدیران مالی شرکت های مختلف می باشد .
حسابداری بدهی ها چیست ؟
در حسابداری بدهی ها با دو مسئله اساسی مواجه خواهیم بود :
الف ) شناسایی بدهی ها
ب) اندازه گیری بدهی ها
حسابداری شناخت یک بدهی باید در تاریخی انجام شود که بدهی رخ می دهد. مبادله ای که یک بدهی را ایجاد می کند معمولا بیانگر تاریخی است که متعهد به موجودیت می رسد .
با این جود تاریخ شناسایی بدهی همیشه به طور واضح مشخص نیست .و در مورد اسیب زدگی به دیگران ، وارد اوردن خسارت به دیگران تعیین مبلغ نهایی بدهی ممکن است به تصمیم دادگاه بستگی داشته باشد .
علاوه بر این بدهی های جاری نسبت به بدهی های بلند مدت تحت تاثیر عملیات است زیرا بدهی های جاری نشان دهنده ادعایی نسبت به منابع جاری است که این منابع به طور روزمره در عملیات مورد استفاده قرار می گیرد . این ادعا ها از ادعاهایی که سر رسید آن در سالهای اتی است مانند اوراق قرضه متفاوت است . این تفاوت در طبقه بندی بدهی ها به عنوان جاری یا غیر جاری مهم می باشد .
اندازه گیری مبلغ بدهی گاهی اوقات مشکل است ، مبادله ایی که یک بدهی را ایجاد می کند معمولا مبنایی برای اندازه گیری ان فراهم می سازد . مبادلات به یک یا چند مقدار بدهکار و بستانکار بدهی منتهی می شوند.
سمت بدهکار این معادلات معمولا معیاری برای اندازه گیری بدهی مربوطه فراهم می سازد .
به عنوان مثال :
|
علت ایجاد بدهی
|
نوع حسابی که بدهکار می شود
|
|
موجودی های خریداری شده به صورت نسیه
|
یک دارایی
|
|
یک سند امضا شده بابت یک حساب پرداختی که به سر رسید رسیده است
|
بدهی دیگر – سایر بدهی ها
|
|
سود سهام نقدی اعلام شده
|
سود انباشته
|
|
خدمات تعمیر دریافتی
|
یک هزینه
|
|
دادخواهی علیه شرکت
|
یک زیان
|
هنگامی که یک دارایی به طور نسیه تحصیل می شود آن دارایی و بدهی مربوطه طبق اصل بهای تمام شده به بهای دارایی دریافتنی مقدار بدهی را نیز مشخص می کند.
گاهی اوقات رابطه بین بهای تمام شده دارایی و ارزش یابی بدهی واضح نیست .
برگرفته از کتاب حسابداری میانه نوشته دکتر شکراله خواجوی