بهای تمام شده یک دارایی نامشهود باید بر مبنای سیستماتیک در یک عمر مفید برآورده یا مدت قانونی- هر کدام کوتاه تر است -بر طبق اصل تطابق به حساب هزینه منظور شود. این فرایند تخصیص سیستماتیک را استهلاک می‌نامند.
بحث مربوط به استهلاک دارایی های نامشهود به دو بخش استهلاک داراییهای نامشهود دارایی عمر مفید معین و نامعین تفکیک می شود:
دارایی های نامشهود دارای عمر مفید معین:
اینگونه دارایی های نامشهود می‌توانند به یکی از روش های استهلاک مستهلک شود.روش استهلاک دارایی باید منعکس کننده الگوی مصرف در منابع اقتصادی آن توسط واحد تجاری باشد.ارکان توان مصرف را به گونه‌ای اتکاپذیر تعیین کرد باید از روش خط مستقیم استفاده شود.استقلال باید از زمان آماده شدن دو راهی برای استفاده محاسبه شود. استهلاک معمولا هزینه شناسایی می شود.
با این حال بر بخی شرایط ،منافع اقتصادی دارایی به جای این که منجر به حذف شود،در تولید سایر داروهای واحد تجاری جذب می شود. در این موارد،استهلاک بخشی از بهای تمام شده آنها را تشکیل می دهد و به مبلغ دفتری آنها اضافه میشود .
برای مثال استهلاک دارایی های نامشهود مورد استفاده در فرایند تولید،به مبلغ دفتری موجودی مواد و کالا اضافه می شود.
با توجه به ماهیت دارایی های نامشهود دارایی های نامشهود دارای ارزش اسقاط هستند.ارزش باقیمانده یک دارایی نامشهود بر مبنای مبلغ قابل بازیافت ناشی از واگذاری آن برآورد میشود. این مبلغ،در تاریخ برآورد،بر مبنای قیمت فروش دارایی مشابهی که عمر مفید آن خاتمه یافته و تحت شرایط مشابه مورد استفاده قرار گرفته است،تعیین می شود .
از آنجا که براورد عمر مفید یک دارایی نامشهود مشکل است،ارزیابی های مستمری باید انجام شود تا مشخص شود که آیا برابر در مورد نظر اصلاح نیاز دارد یا خیر. همچنین روش بلاک باید به طور ادواری بررسی شود.
چنانچه تفاوت قابل ملاحظه ای بین عمر مفید برآوردها جدید و برآوردهای قبلی وجود داشته باشد،دوره استهلاک باید تغییر یابد. نحوه عمل در مورد روش استهلاک نیز صادق است. اینگونه تغییرات،تغییر در براورد محسوب می شود و بر استهلاک دوره جاری و دوره‌های آتی تاثیر گذار است.
استهلاک دارایی نامشهود معمولاً به صورت ثبت تعدیلی پایان دوره انجام میشود.
مقدار استهلاک به عنوان یک مبلغ بدهکار به حساب هزینه استهلاک و به عنوان یک مبلغ بستانکار حساب دارایی مربوطه و یا به حساب استهلاک انباشته منظور می شود.
دارایی های نامشهود با عمر مفید نامعین:
دارایی های نامشهود با عمر مفید نامعین مستهلک نمی‌شوند. واحد تجاری باید آزمون کاهش ارزش این گونه دارایی‌ها را از طریق مقایسه مبلغ بازیافتنی با مبلغ دفتری آن به صورت سالانه،و یا هنگامی که شواهدی در خصوص کاهش ارزش دارایی نامشهود وجود داشته باشد،انجام دهد.
عمر مفید دارایی نامشهود که مستهلک نمی‌شود باید در هر دوره بررسی شود تا اطمینان حاصل گردد رویدادها و شرایط همچنان از تا معین بودن عمر مفید آن دارای پشتیبانی می‌کنند. در غیر این صورت،تغییر در ارزیابی عمر مفید از نا معین به معین باید به عنوان تغییر در برآورد حسابداری محسوب شود.
ارزیابی مجدد عمر مفید یک دارایی نامشهود از نا معین به معین،بیانگر آن است که ارزش دارایی از کاهش یافته باشد. در نتیجه،واحد تجاری کاهش ارزش دارایی را از طریق مقایسه مبلغ بازیافتنی با مبلغ دفتری آن آزمون می کند و هرگونه مازاد مبلغ دفتری بر مصرف بازیافتنی را به عنوان زیان کاهش ارزش شناسایی میکند.
برگرفته از کتاب حسابداری میانه نوشته دکتر شکرالله خواجوی