همانطور که می دانید شرکتهای سهامی می توانند وجوه مورد نیاز خود را از طریق انتشار سهام تامین نمایند. با این وجود ، راههای دیگری نیز برای بدست آورند پول ، بمنظور توسعه یا مقاصد دیگری وجود دارد .
ضرورت استقراض پول
فرض کنید شرکت سهامی پردیس پس از چند سال فعالیت موفقیت آمیز برای توسعه شرکت ، احتیاج به 1.000.000 ریال وجه نقد دارد . هئیت مدیره شرکت راه های مختلف تامین وجه را مورد بررسی قرار می دهد . یکی از راه های تامین وجوه ، انتشار سهام جدید است . اما ، سهامداران شرکت در شرایط مالی ای نیستند که بتوانند سعام جدید را خود خریداری نمایند و البته شرکت می تواند سهام جدید به سایر متقاضیان به فروش رساند ، که به نوبه خود موجب خواهد ، کنترل شرکت از دست سهام داران قدیم خارج شده و در اختیار سهامداران جدید قرار گیرد .
پس از بحث پیرامون مسئله ، هئیت مدیره به این نتیجه می رسد که عاقلانه تر این است که پول مورد نیاز از بانک وام گرفته شود . شرکت پیس بینی کرده است که اگر وام مذکور به خوبی بکار گرفته ود ، بازده آن بیشتر از بهره ای خواهد بود که بابت وام پرداخت خواهد شد .
افزون بر این ، بهره وام دریافتی از سود کسر شده و مالیات بر درامد کمتری باید پرداخت شود ، در حالیکه انتشار سهام تغییری در میزان مالیات نخواهد داد .
به این ترتیب دولت بخشی از هرینه های وام دریافت شده را پرداخت خواهد کرد.
بدهی کوتاه و بلند مدت
وضعیت بدهی ها معمولا براساس طول مدت اعتبار دریافت شده طبقه بندی می شوند :
بدهی کوتاه مدت
بدهی های کوتاه مدت معمولا به دو شکل ، اسناد چرداختنی کوتاه مدت ، اعتبارات بانکی کوتاه مدت ایجاد می شود .هر دو شکل بدهی کوتاه مدت فوق می تواند با بهره یا بدون بهره باشد .
بدهی بلند مدت
بدهی های بلند مدت به آن دسته از بدهی ها اطلاق می گردد که مدت باز پرداخت آنها بیش از یک سال باشد . این نوع بدهی ها عبارتند از اسناد پرداختنی بلند مدت ، دیون رهتی ، و اوراق قرضه .
اسناد پرداختنی بلند مدت
وام هایی که موعد پرداخت آنها بیش از یک سال است و می توان با صدور سفته آنرا تحصیل نمود، اسناد پرداختنی بلند مدت نامیده می شود .
بهره این نوع اسناد ، معمولا بصورت ادواری ، در طول عمر اسناد پرداختنی پرداخت می شود .
دیون رهنی
وام هایی که برای دریافت آن دارایی ها ثابت شرکت مثل زمین ، ساختمان ، تجهیزات ، کارخانه ، و حتی وسایل نقلیه ، بمنظور حصول اطمینان از بازپرداخت وام گروه گذارده می شود ، دیون رهنی نامیده می شود . در صورتیکه وام گیرنده نتواند دیون خود را بموقع ایفاء نماید ، وام دهنده دارای این حق است که مورد رهن را توقیف نموده ، و از طریق فروش یا حراج آن ، اصل و بهره وام اعطائی را دریافت دارد .
بهره این نوع وام ها می تواند سالانه باشد ؛ اما معمولا بصورت اقساط کوتاه تر و در عمر بدهی پرداخت شود . اصل بدهی نیز می تواند در پایان عمر آن یا بصورت اقساط پرداخت شود .
اوراق قرضه
شرکت های سهامی علاوه بر موارد فوق ، می تواند از طریق انتشار اوراق قرضه ، وجوه مورد نیاز خود را تامین کند. وراق قرضه سندی است که بموجب آن شرکت متعهد می ود که اصل مبلغ تستقراض شده را در سر رسید معینی در آینده بازپرداخت نماید . بهره اوراق قرضه ، مبلغ ثابتی بوده و پرداخت آن می تواند سالانه و یا در دوره های کوتاه تر صورت گیرد .
برگرفته از کتاب : اصول ، مفاهیم و کاربرد حسابداری نوشته محمود نبی زاده