اضافه برداشت بانکی،مانده منفی حساب بانک است و همانطور که از نام آن مشخص است هنگامی رخ می دهد که مقدار چک‌هایی که بانک از حساب جاری واحد تجاری وصول نموده،بیش از مقدار موجودی حساب با آن واحد تجاری باشد. اضافه برداشت بانکی در ایران رایج نیست.
اضافه برداشت بانکی یک بدهی جاری تلقی می‌شود. با این وجود اگر یک سپرده گذار،بیش از میزان آن حساب خود برداشت نموده باشد،اما دارای حساب دیگری در همان بانک باشد و مانده آن حساب‌ها مثبت باشد،میتوان مانده منفی را با حساب های مزبور تهاتر کرد.
طبق استانداردهای حسابداری ایران،در مواردی که اضافه برداشت از حساب جاری مجاز باشد (مثلاً اضافه برداشت در حساب های بانکی خارج از کشور توسط واحد تجاری)،مانده اضافه برداشت هایی که بدون اطلاع قبلی مورد مطالبه قرار گیرد،باید از حساب وجوه نقد کسر کردند. هرگاه برای تسویه اضافه برداشت های بانکی محل تهیه شده باشد،در صورتی میتوان آنها را در محاسبه وجوه نقد منظور کرد که مهلت مزبور از یک روز کاری تجاوز نکند.
مانده جبرانی
ماز جبرانی حداقل مانده است که باید در حساب سپرده گذار به عنوان تضمین وجوه استقراض شده حفظ شود. مانده های جبرانی در حساب نقد طبقه بندی نمی شوند،زیرا برای استفاده جاری در دسترس نمی باشند.
جدول زیر اقلام شامل در وجوه نقد و اقلام مستثناء از آن را نشان می دهند:
سیال ترین دارایی های جاری،وجه نقد است. وجه نقد و استانی پنهان و حمل و نقل می شود و بدون هیچ گونه نشانه مالکیت قابل انتقال است.ریسک سرقت به طور مستقیم با توانایی افراد در دسترسی به سیستم حسابداری و حفاظت از وجه نقد مرتبط است. شرکت ها برای جلوگیری از این مشکل،سیستم کنترل داخلی وجه نقد مختلفی را ایجاد می کنند.
یک سیستم کنترل داخلی رویه ها و روش هایی را به منظور:
. محافظت از دارایی
. اطمینان از مطابقت آن با قوانین و رویه شرکت
. تهیه مدارک حسابداری صحیح و
. ارزیابی عملکرد طراحی می کند.
از کنترل های داخلی بر دریافتها و پرداختهای نقدی می توان به ایجاد کارگردان و تهیه صورت مغایرت بانکی اشاره نمود.
برگرفته از کتاب حسابداری میانه نوشته دکتر شکراله خواجوی