سرمایه گذاری را میتوان «به کار انداختن منابع و امکانات اقتصادی به منظور کسب سود» تعریف کرد.
بنا به تعریف بالا،هر یک از موسسات اقتصادی خود نوعی سرمایه‌گذاری به شمار می رود. اما از دید مدیران موسسات،سرمایه گذاری به معنی «به کار انداختن وجوه نقد اساسی به منظور کسب سود» است. موسسات اقتصادی می توانند وجوه اضافی خود را صرف خرید اوراق بهادار منتشره سایر موسسات کرده،سود کسب کنند.برای مثال شرکت های سهامی به منزله یک شخصیت حقوقی مستقل می توانند در اوراق قرضه یا سهام سرمایه سایر شرکت های سهامی سرمایه گذاری کنند.
حسابداری سرمایه گذاری ها
در قسمت حسابداری اوراق سرمایه ای،ابتدا سرمایه‌گذاری در کمتر از ۲۰ درصدو به دنبال آن سرمایه‌گذاری در بیشتر از ۲۰ درصد سهام با حق سایر شرکت‌ها ارائه می‌شود.
تفاوت اوراق بدهی و اوراق سرمایه ای
تفاوت اساسی اوراق بدهی اوراق سرمایه در بهره است. اوراق بدهی بهره تعلق میگیرد. یعنی دارنده اوراق بدهی در فواصل زمانی معین مبلغی را به عنوان بهره دریافت می‌کنند. اما به اوراق سرمایه ممکن است سود سهام،تعلق بگیرد. برای اوراق بدهی با گذشت زمان تحقق می‌یابد. اما تعلق گرفتن سود سهام مشروط به تصویب مجمع شرکت منتشرکننده سخت است.
به دلیل وجود بهره،اوراق بدهی ممکن است با تخفیف یا اضافه بها خریداری شوند. وجود تخفیف یا اضافه بها،حسابداری اوراق بدهی را قدری دشوار می‌کند. همچنین در صورتی که اوراق بدهی در فاصله بین تاریخ‌های پرداخت بهره خریداری شود،و یا پایان سال مالی شرکت خریداردر فاصله زمانی بین تاریخ های پرداخت بهره باشد،حسابداری سرمایه گذاری در اوراق بدهی پیچیده خواهد شد.
به دلیل تفاوت اساسی اوراق بدهی و اوراق سرمایه برای هر نوع سرمایه‌گذاری‌ها حساب های کنترلی جداگانه نگهداری می‌شود. جزئیات مربوط به سرمایه‌گذاری‌ها مثل: تاریخ خرید،بهای تمام شده،تعداد اوراق خریداری شده،بهره و سود سهام به تحقق یافته و اطلاعات مربوط به تخفیف یا اضافه بهای اوراق بدهی،در حسابهای معین نگهداری می‌شود.حسابهای معین اطلاعات لازم را برای محاسبه سود یا زیان تحقق نیافته و یا سود یا زیان حاصل از فروش او را فراهم می کند.
برگرفته از کتاب اصول حسابداری نوشته مهدی مرادزاده فرد