صورتهای مالی میان دوره ای،که در راستای بهبود مشخصه ی به موقع بودن اطلاعات حسابداری تهیه می شوند،گزارش هایی هستند که دوره ی مشمول کمتر از یک سال می باشد.گزارش های میان دوره اول جهت برآوردن نیازهای استفاده کنندگان تهیه شده و عموماً از طریق بورس اوراق بهادار به اطلاع استفاده کنندگان می رسد.
در تهیه گزارش های میان دوره ای نیز از همان اصول عمومی پذیرفته شده حسابداری مورد استفاده در تهیه گزارش های سالانه،با اندکی اصلاح و تبدیل بهره گرفته می‌شود.
درآمدها با همان رویه گزارش های سالانه شناسایی می شود. اثر تغییرات فصلی در درآمدها افشار می شود.هزینه هایی که مستقیماً در ارتباط با درآمدهای میان دوره ای حاصل از تولید کالا یا ارائه خدمات بوده،به همراه سایر هزینه هایی که نیازمند تخصیص می باشند،با درآمد ها مطابقت داده می‌شوند. به طور کلی،روش ارزیابی موجودی های کالا ( فایفو،لایفو یا ...) نیز مشابه گزارش های سالانه است.هزینه هایی که مستقیماً در ارتباط با درآمد تولید کالا یا ارائه خدمات نمی باشد،با استفاده از منابع مختلفی می‌توانند با درآمدهای دوره مقابله شود:
الف.هزینه هایی که مربوط به فعالیت های عملیاتی بیش از یک دوره گزارشگری میان دوره‌ای است،بر مبنای برآورد به عمل آمده از زمان انقضای آن هزینه ها،به دوره‌های مذکور تخصیص داده می‌شوند.
ب. هزینه های شناسایی شده در ارتباط با مدت میان دوره جاری بوده و به همان دوره تخصیص داده می شوند. سود و زیانی که در طی مدت میان دوره‌ای به وقوع می پیوندند و قابل انتقال به دوره دیگر نیستند نیز در دوره مذکور شناسایی می شوند.
مالیات بر درآمد هر میان دوره با استفاده از برآورد نرخ موثر مالیات سود سالانه به دست می آید. اقلام غیر مترقبه اهمیت و نتایج عملیات تنزیل،خالص از مالیات،در دوره‌ای که رخ می‌دهند گزارش می شوند. میزان سطح اهمیت با کمک سود برآوردی کل سال،و نه نتایج عملیات آن میان دوره،تعیین می شود.
سود هر سهم نیز باید برای هر میان دوره محاسبه شود. به این مسئله باید توجه شود که در گزارش گیری اطلاعات مقایسه ای میان دوره ای سود هر سهم باید دقت کافی به عمل آورد،زیرا اختلافات دوره های کوتاه مدت ممکن است پیش بینی سود هر سهم سالانه را دشوار سازد.
برگرفته از کتاب حسابداری میان دوره نوشته دکتر شکراله خواجوی