در مقالات گذشته به توضیح و بررسی ترازنامه و همچنین سودمندی ترازنامه پرداختیم در این مقاله به عنوان و بررسی محدودیت های ترازنامه می پردازیم:
ترازنامه از جنبه دیگر گزارش های برون سازمانی بوده که جهت ارزیابی وضعیت مالی واحد تجاری به کار میرود،و گاهی از آن به صورت وضعیت مالی یاد می‌کنند که دارایی‌ها،بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام واحد تجاری را در یک مقطع زمانی مشخص گزارش می کند.صورت وضعیت مالی حاوی اطلاعاتی در مورد ماهیت و مبالغ سرمایه‌گذاری‌ها در منابع واحد تجاری،تعهدات به اعتبار دهندگان،حقوق مالکان در منابع اقتصادی مزبور می باشد. ترازنامه ساختار منابع واحد تجاری (طبقات عمده دارایی ها و مبالغ آنها) و ساختار مالی آن (طبقات عمده بدهی‌ها و حقوق صاحبان سرمایه و مبالغ آنها) را نشان می دهند. اطلاعات ارائه شده در ترازنامه می تواند به طور مستقیم به برآورد استفاده کنندگان از مبلغ، زمان و احتمال جریان‌های نقدی آتی کمک کند.
علیرغم سودمندی صورتهای مالی اساسی،صورت محدودیت‌هایی نیز دارند.
محدودیت های زیر می توان در مورد ترازنامه ذکر نمود:
۱.ترازنامه کماکان ارزش های تاریخی را نشان می دهد از ارزشهای جاری غافل است. به عبارت دیگر در آزمون به تصویری از نظام بهای تمام شده تاریخی را انعکاس میدهد. ترازنامه،تصویری واقعی از ارزش منصفانه کل واحد تجاری نیست.حسابداری با استفاده از محافظه کاری و اصل بهای تمام شده تاریخی همواره تصویری متفاوت از آنچه واقعاً وجود دارد را ارائه می‌کند.
۲. ترازنامه ارزشهای غیر همگن را با هم جمع می کنند که این امر منجر به نا مربوط بودن اقلام ترازنامه می گردد. مانند زیر:
۳. عدم انعکاس برخی منابع مورد استفاده جهت حصول جریان‌های نقدی آتی در متن صورتهای مالی. مانند منابع انسانی،حسن شهرت محصولات،مدیریت کارآمد.
۴. در ترازنامه همانند صورت سود و زیان انجام برخی برآوردها،عینیت آن را مورد تردید قرار می‌دهند. نمونه ای از این برآوردها عبارتند از: عمر مفید دارایی ها،درصد سوخت مطالبات مشکوک الوصول،ارزش اسقاط و...
برگرفته از کتاب حسابداری میانه نوشته دکتر شکراله خواجوی