در مقاله پیشین در مورد تعریف بدهی ها در حسابداری توضیح داده شده است در این مقاله به بررسی دو مسئله اساسی شناسایی بدهی ها و اندازه گیری بدهی ها می پردازیم.
در حسابداری بدهی ها با دو مسئله اساسی مواجه خواهیم بود:
الف. شناسایی بدهی ها
ب.اندازه گیری بدهی ها
نظریه شناختی باید در تاریخی انجام شود که بدهی رخ می دهد. مبادله که یک عده ای را ایجاد می کند،معمولاً بیانگر تاریخی است که متعهد به موجودیت می رسد. با این وجود تاریخی شناسایی بدهی همیشه به طور واضح مشخص نیست و در مورد آسیب زدگی به دیگران،وارد آوردن خسارت به دیگران تعیین مبلغ نهایی بدهیم ممکن است به تصمیم دادگاه بستگی داشته باشد.

علاوه بر این بدهی های جاری نسبت به بدهی های بلند مدت،تحت تاثیر عملیات است زیرا بدهی های جاری نشان دهنده ی ادعای نسبت به منابع جاری است که این منابع به طور روزمره در عملیات مورد استفاده قرار می گیرند.این ادعاها از ادعاهایی که سررسید آنها در سالهای آتی است،مانند اوراق قرضه متفاوت است. با این تفاوت در زمانی به عنوان جاری و غیرجاری مهم می باشد.
اندازه گیری مبلغ بدهی،گاهی اوقات مشکل است .مبادله ای که یک عده ای را ایجاد میکند. معمولاً مبنایی برای اندازهگیری آن فراهم می سازد ،مبادله به یک یا چند مقدار بدهکار و بستانکار بدهی منتهی میشوند. سمت بدهکاری مبادله معمولا معیاری برای اندازه گیری بدهی مربوطه فراهم میسازند.
به طور مثال:
علت ایجاد بدهی
|
نوع حسابی که بدهکار می شود
|
۱. موجودی های خریداری شده به طور نسیه
۲. یک سند امضا شده بابت یک حساب پرداختنی که به سر رسید ، رسیده است
۳. سود سهام نقدی اعلام شده
۴. خدمات تعمیر دریافتنی
۵. دادخواهی علیه شرکت
|
یک دارایی
بدهی دیگر سایر بدهی ها
سود انباشته
یک هزینه
یک زیان
|
برگرفته از کتاب حسابداری میانه نوشته دکتر شکراله خواجوی