در مقاله قبل در مورد شناسایی زمان مالکیت موجودی کالا صحبت کردیم در این مقاله به توضیح اجمالی و کلی از محاسبه بهای تمام شده کالا فروش رفته و معرفی روش های شناسایی ارزش موجودی ها ی کالاها می پردازیم .
یک شرکت به طور نمونه دوره حسابداری خود را با تعدادی واحد در موجودی اول دوره شروع و سپس با خرید یا تولید واحدهای اضافه دیگردرطی دوره به فعالیت خود ادامه می‌دهند. این واحدهای انباشته را کالاهای آماده برای فروش می نامند که شرکت یا آن‌ها را می فروشد یا در موجودی پایان دوره خود نگه میدارد. به طور منظور اهداف صورتهای مالی،شرکت باید بهای تمام شده این واحدها را به هر یک از حالات اشاره شده مربوط سازد. بهای تمام شده موجودی اول دوره (بهای موجودی پایان دوره قبل)،مانده ابتدای دوره حساب موجودی کالا است. مانده حساب موجودی موجودی به اضافه بهای تمام شده خرید یا ساخت،بهای تمام شده کالای آماده برای فروش می باشد. این جمع بهای تمام شده بین کالاهای فروش رفته و موجودی پایان دوره با استفاده از فرض جریان بهای تمام شده تسهیم می‌شود. رابطه تعداد واحد و رابطه بهای تمام شده در جدول زیر نشان داده شده است.
روی متنوع برای تخصیص بهای تمام شده موجودی کالا به موجودی آخر دوره و بهای تمام شده کالای فروش رفته (طبق فرض جریان بهای تمام شده وجود دارد،این روشها عبارتند از:
روشهای معمول شامل شناسایی ویژه،میانگین،فایفو و لایفو و موجودی های پایه برای بچه های خاص شامل درصدی از سود ناویژه فروش خرده فروشی است.
در مقالات اتی به بررسی و تشریح روش های تخصیص بهای تمام شده موجودی کالا به موجودی اخر دوره و بهای تمام شده کالای فروش رفته میپردازیم .
برگرفته از کتاب حسابداری میانه نوشته شده دکتر شکراله خواجوی